پیش بینی آسیب های اسکلتی-عضلانی ورزشکاران باشگاهی از طریق امتیازات انفرادی و مرکب آزمون غربالگری حرکت عملکردی

مقدمه و اهداف امروزه امتیاز بیشتر از 14 در آزمون غربالگری حرکت عملکردی برای پیش­بینی آسیب در جمعیت­های ورزشکار استفاده می­شود. عدم تقارن یا محدودیت الگوی حرکتی در آزمون غربالگری حرکت عملکردی ممکن است توانایی پیش­بینی آسیب­های اسکلتی- عضلانی را داشته باشد؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، پیش­بینی آسیب­های اسکلتی-عضلانی ورزشکاران باشگاهی از طریق امتیازات انفرادی و مرکب آزمون غربالگری حرکت عملکردی بود. مواد و روش­ ها در تحقیق حاضر جامعه آماری شامل 50 ورزشکار باشگاهی در دسترس (25 مرد، 25 زن)، با میانگین سنی 25/2±19 سال بود. از آزمون­های غربالگری حرکت عملکردی برای ارزیابی آزمودنی­ها استفاده شد. وقوع آسیب­های اسکلتی-عضلانی توسط پزشک رسمی تیم ورزشی، برای سال 95-94 پیگیری شد. تجزیه و تحلیل داده­ها در سطح معناداری 05/0 با استفاده از آزمون آماری 2X و منحنی ROC انجام شد. یافته­ ها یافته­ ها نشان داد میانگین امتیاز مرکب غربالگری حرکت عملکردی در گروه آسیب­دیده پایین­تر از گروه سالم بود. همچنین ورزشکارانی که حداقل دارای یک عدم تقارن یا محدودیت الگوی حرکتی در آزمون­های انفرادی بودند، نسبت به ورزشکاران فاقد عدم تقارن یا محدودیت الگوی حرکتی، بیشتر متحمل آسیب­های عضلانی-اسکلتی شدند. ورزشکاران با امتیاز 14≥ نسبت به افراد با امتیاز 14> آسیب­های اسکلتی-عضلانی را بیشتر متحمل شدند. نتیجه­ گیری به نظر می‌رسد ورزشکاران با امتیاز 14≥ نسبت به افراد با امتیاز 14> آسیب­های عضلانی-اسکلتی را بیشتر متحمل می­شوند. عدم تقارن یا امتیاز یک در آزمون­های انفرادی غربالگری حرکت عملکردی هم­راستا با امتیاز مرکب می­تواند برای پیش­بینی احتمال وقوع آسیب در ورزشکاران باشگاهی به کار برده شود.